မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း

`ေလာကၾကီးကို စိတ္ပ်က္တယ္ကြာ´

ကိုမဲတူက လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းမွလူစံုမယ္ရွိေသး ညည္းတြားသံနဲ႕ ၀ိုင္းဖြင့္လိုက္တယ္

`ဘယ္ႏွယ္ျဖစ္လာရျပန္တာလဲ´ လို႕ မဘဲဥ က စပ္စုတယ္´

`ကုိယ္က ေစတနာထားေပမဲ့ အျပန္လွန္ မရွိဘုူူး´
`ေစတနာမမွန္လို႕ ျဖစ္မွာပါ´
`ရန္လာမရွာနဲ႕ေနာ္၊ အလိုလိုကမွ စိတ္တိုေနတာ၊ ထုပစ္လိုက္လို႕ ဘဲဥကြဲျဖစ္သြားမယ္´

သည္းခံပါ ဆရာကီး ၊ ေဒါသေရွ႕ထား မွားတတ္ပါတယ္´

ေနာက္ခါေတာ့ သူေတာ္မွ ကိုယ.္ေကာင္းေတာ့မယ္၊ သူမေတာ္ရင္ ကိုယ္မေကာင္းဘူး´

ကိုမဲတူနဲ႕ မဘဲဥတို႕ အျပန္လွန္ ေျပာေနၾကတာကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြက ျငိမ္ျပီးနားေထာင္ေနၾကတယ္။
`သူေတာ္မွ ကိုယ္က ျပန္ေကာင္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းလဲ မိတ္ေဆြေကာင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး´လို႕ လန္ဘားက ေျပာတယ္။ ကိုမဲတူက ေဒါသရိပ္ေငြ႕ေငြ႕ပါတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႕ ျပန္ၾကည့္ျပီး ဒါဆုိရင္ ........´လုိ႕ ေမးတယ္

သူေတာ္ေတာ္ မေတာ္ေတာ္ ကိုယ္က ေကာင္းရမယ္ကြ၊ ကိုယ္က မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္မွ ကိုယ့္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ မ်ားမွာေပါ့ လို႕ လန္ဘားက သူ႕အျမင္ကို ေျပာတယ္။

`မိတ္ေဆြေကာငး္ရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ကို ငါ ေျပာျပမယ္´ လို႕ ပံုေျပာခ်င္ေနတဲ့ ကိုကိုရႊီးက ဆိုပါတယ္

`မေျပာနဲ႕လို႕မွ တားမရဘဲေျပာေပါ့ကြာ´

တစ္ခါတုနး္းက ဂ်ပန္မွာေပါ့၊ လူတစ္ေယာက္က အိမ္ျပင္ဖို႕အတြက္ နံရံေတြကိုဖြင့္သတဲ့၊ ဂ်ပန္အိမ္ေတြရဲ႕ သဘာ၀က သစ္သားနံရံေတြရဲ႕အၾကားမွာ အေခါင္းေပါက္ဟင္းလင္းျပင္ရွိတယ္၊ နံရံေတြကို ဖယ္ခ်လိုက္ခ်ိန္မွာ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္တြယ္ေနတာေတြ႕ရသတဲ့၊

`ဘာဆန္းလို႕လဲ´

`ဆန္းတာက အိမ္ေျမွာင္ရဲ႕ေျခတစ္ဖက္ကို သံမိႈစိုက္၀င္ထားလို႕ မသြားမလာႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနတာ အဲ့ဒီလူက ဒါကိုျမင္ေတာ့ သနားဂရုဏာစိတ္ျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ စိတ္ထဲမွာ သံသယ၀င္လာလို႕ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီသံဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္အိမ္ေဆာက္စဥ္တုန္းကတည္းက ရိုက္သြင္းထားခဲ့တဲ့ သံေခ်ာင္းျဖစ္ေနတယ္´

`ဘယ္ႏွယ့္ျဖစ္ပါလိမ့္´

`သံတစ္ေခ်ာင္းေျခေထာက္တစ္ဖက္မွာ အေသရိုက္ထည့္ခံထားရေပမဲ့ အိမ္ေျမွာင္ဟာ ရွင္သန္ေနခဲ့တယ္၊ ေမွာင္မည္းတဲ့နံရံႏွစ္ခ်ပ္ၾကားမွာ မေရြ႕မလ်ားဘဲ တစ္ေကာင္တည္း ေနခဲ့တယ္။´

`ငါသာဆိုရင္ေတာ့ ေသမွာပဲ´

`အဲ့ဒီလူလဲ သူ႕အလုပ္ေတြခဏရပ္ထားျပီး အိမ္ေျမွာင္ကို စိတ္၀င္တစား ေလ့လာၾကည့္တယ္။ ဒီအေကာင္ ဘာေတြစားျပီး ဘယ္လို ေနထိုင္ခဲ့သလဲေပါ့´

`စိတ္၀င္စားစရာပဲ´

`အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္ဟာ ပါးစပ္မွာ အစားအစာကို ကိုက္ခ်ီျပီး အဲ့ဒီေနရာကို ေရာက္လာတာေတြ႕ရသတဲ့´

`တကယ္မိတ္ေဆြေကာင္းပဲကြာ´

`မင္းေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ကိုၾကားရေတာ့ ဘ၀တူျခင္းကူညီရမယ္၊ ဘယ္ေလာက္ၾကီးမားတဲ့ ဒုကၡမ်ိဳးပဲေရာက္ေရာက္ အခ်င္းခ်င္းေစာင့္ေရွာက္ျပီး ရွင္သန္ေနရမယ္လို႕ သင္ခန္းစာ ယူမိတယ္။

`လက္ေတြ႕လဲ လုပ္ဖို႕လိုတာေပါ့´


မွတ္ခ်က္။။ က်ေနာ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိခဲ့ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတာ့မရလိုက္ပါဘူး အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒိပုိစ္ေလးတင္ျဖစ္တာပါ